(ฉือฮุ่ย ) 22-23 มีนาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ย้อนมองตน”
เจ้าควรมองตนให้เป็น เรื่องจำเป็นไม่ง่ายดาย ใจวิ่งมาวิ่งไป
ชอบโทษใครก่อนมองส่องตน ยิ่งมองยิ่งย้อนเข้าไป ใจข้างในมีสิ่งน่าค้น
เมื่อคนมากเกินหนึ่งคน ฝึกใจอดทน ต้องย้อนมองใจตัวเอง
(หมิงฮุย) 29-30 มีนาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ลดละวาง”
เมื่อเชื่อมั่นว่าควรละ จงละให้แท้จริง ไม่ควรเปลี่ยนความตั้งใจ
ใจเบากว่าเดิมเพราะการละ การละที่แท้จริง เป็นยิ่งกว่าการละไป
(ไท่อิน) 26-27 เมษายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ไร้ซึ่งตัวตน”
ไม่มีรูปแบบของจิตใจ ลักษณะนิสัยนั้นก็ว่างเปล่า
ความคิดรอบชัดโปร่งเบา ไม่เอาใดมาเป็นตน
อันตัวตนของตนนั้นไม่มี เพราะเปลี่ยนแปลงจนหาที่สุดไม่พ้น
จนกว่ารู้ธรรมจริงแท้อันสกล อยู่ในตนอันเปล่าไร้แสนธรรมดา
(ผูถี ) 3-5 พฤษภาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ไม่ยึดติด”
ทุกสิ่งหมุนเวียนเปลี่ยนไป ช่วงใช้ไม่อาจครอบครอง
สิ่งใดของเจ้าเจ้าของ เกี่ยวข้องมิยึดผูกพัน
วางใจให้เป็นเห็นธรรม พบธรรมกลางความแปรผัน
แม้ตนไม่หลงหมายมั่น เมื่อนั้นไม่ยึดติดเลย
(หงหยัง) 31 พฤษภาคม - 2 มิถุนายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “แลไม่ผลักไส”
ไม่ยินดียินร้ายก็ไม่ผลักไส ไม่ชอบก็ไม่ต้องชังอันใดเลย
ไม่ยึดไว้เลยไม่ต้องผลักไสเอย ในความเฉยขอให้เป็นเช่นนี้แล
รักชอบและความเกลียดชัง บดบังจิตใจเดิมแท้
มุ่งได้ไม่อาจแน่วแน่ เพราะแพ้ตนเองข้างใน
(เต๋อฮว่า) 14-15 มิถุนายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “รู้ตามจริง”
แค่รู้อย่างที่เป็นไป ไม่ใช่อย่างอยากให้เป็น
มองตามความจริงที่เห็น อะไรก็เช่นเดียวกัน
ดีร้ายก็ทุกข์ไม่ต่าง เมื่อวางใจก็เรียบพลัน
ทุกสิ่งกลับสู่สามัญ สิ่งนั้นคือธรรมนิรันดร์
(เซิ่งเต๋อ ) 21-22 มิถุนายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ไม่ตามใจ”
แค่มีสติตามรู้ ก่อนคุเป็นอารมณ์ฉัน
คิดเห็นก็รู้แค่นั้น ไม่สร้างสรรค์ปรุงแต่งไป
ไม่เริ่มก็จบทันที ความมีแค่เพียงยืมใช้
ไม่มีก็ยิ่งเข้าใจ พบได้เมื่อเกิดปัญญา
(อิ๋งเซิ่ง) 28-29 มิถุนายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “รู้ธรรมรู้ทำ”
ฟังผู้คนอรรถามาก็มาก เหมือนรู้แต่กลับยากปฏิบัติได้
ถึงว่ารู้แต่ไม่มาจากใจ ก็ยังไกลคำว่าปฏิบัติธรรม
อย่าได้เพียงแค่ดีก็ผ่านไป ต้องหยั่งตรองให้ถึงใจตนย้ำ
คิดพูดทำมีไหมอยู่ในธรรม รักษาธรรมจักนำธรรมร่วมใจ
(จินจง) 5-7 กรกฎาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ขาดปัญญาไม่ถึงฝั่ง”
มีปัญญาทำให้ยอมและอภัย ทำให้ปล่อยไปแม้แต่ประโยชน์ผล
ไม่ใช่โง่ไม่เท่าทันพันเล่ห์กล แต่รู้ตนว่ากำลังทำอะไร
รู้เท่าทันใจตัวเองดีที่สุด ใจบริสุทธิ์ความดีย่อมทำได้ง่าย
ไม่เป็นทุกข์ในสิ่งที่เขามอบให้ เรื่องวุ่นวายจบลงที่ใจตัว
ปัญญาเกิดภายในจิตแห่งกุศล เมื่อช่วยคนเมื่อสละความเห็นแก่ตัว
เลี้ยงชีวิตอย่าสายเกินค่อยล้อมรั้ว จิตเมามัวเห็นฉลาดเป็นปัญญา
( ฉงเต๋อ ) 25-26 ตุลาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ใช้ธรรม นำชีวิต”
วิทยาการก้าวหน้านำชีวิต จนใจจิตหาทางออกไม่พบ
ยิ่งมียิ่งไม่พอยิ่งไม่จบ แม้ดินกลบยังไม่รู้จักตัวเอง
มีชีวิตอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิด เพราะยึดติดมองหาแต่ความเก่ง
ศีลธรรมจริยะไม่ยำเกรง คนข่มเหงกันเพราะวัดค่าด้วยเงิน
ใช้ธรรมนำชีวา ไม่บ้าคำสรรเสริญ
อยู่อย่างไม่ขาดไม่เกิน ก้าวเดินด้วยธรรมนำใจ
(หมิงอี้) 8-9 พฤศจิกายน 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “วางใจเป็น เห็นธรรม”
ฉลาดแม้ชั่วชีวิต แต่สิ้นคิดชั่วขณะ
ปล่อยใจตามรู้สึกจะ ปะทะอารมณ์นอกใน
อย่าอยากจนไม่รู้ตน อย่าผิดจนหลงไปใหญ่
คิดทำนั้นเอาแต่ใจ ล้วนใช้ตนทำร้ายตน
รู้วางใจด้วยสติ ทันรู้ที่ติดในตน
ยั้งก่อนสร้างเหตุตกผล รู้ตนในตนก่อนทำ
วางเป็นเย็นได้สุขจริง นิ่งตรองทุกสิ่งมีธรรม
ดีร้ายตนไม่ถลำ ใช้ธรรมมากกว่าใช้ใจ
(หงเต้า) 5-7 ธันวาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ต้องหมั่นทบทวนตัวเอง”
ใจดีไม่พอหลุดพ้น ฝึกตนเหมือนจะจวนเจียน
ที่สุดก็ยังวนเวียน คนเพียรเพียรเป็นอาจิณ
การคิดและการทบทวนไม่เหมือนกัน ทบทวนนั้นเป็นน้ำหยดลงหิน
หมั่นทบทวนเพื่อใจไร้ราคิน ได้ยลยินอะไรให้ย้อนมองตน
เรื่องผิดถูกเอียงข้างใครล้วนไม่ได้ แต่เรื่องใจกุศลและอกุศล
กลับแจ่มชัดกำหนดชีวิตคน การครองตนจึงไม่ควรเอาแต่ใจ
ยามลืมตาตนอย่าลืมไตร่ตรอง ทุกเรื่องใช้แต่สมองย่อมไม่ได้
คนไม่ได้อยู่ลำพังอย่าลืมไป หมั่นเอาใจเขามาใส่ใจของเรา
( หย่งชาง ) 13-14 ธันวาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ใจสะอาดจิตบริสุทธิ์”
เรื่องราวของชีวิตอันหลากหลาย เรื่องมากมายเกิดขึ้นยากตั้งรับ
แต่จิตใจยังสะอาดฝุ่นไม่จับ เพราะกำราบมารในจิตทันท่วงที
ช่วงระหว่างเกิดและตายเป็นช่องว่าง เติมอะไรในท่ามกลางสิ่งเหล่านี้
อันความจริงไม่อาจทำเป็นไม่มี จงเลือกทำสิ่งที่ดีไว้เป็นทุน
ผู้รักษาจิตใจให้บริสุทธิ์ ต้องรู้หยุดกายใจไม่หมกมุ่น
หมั่นทบทวนความผิดติดมักคุ้น แก้ไขได้เป็นคุณผู้พากเพียร
( จินเอวี๋ยน ) 20-21 ธันวาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “ทุกข์เพราะยึด”
ทุกข์เพราะเขาหรือเราเฝ้ายึดถือ เจ็บช้ำคือไม่อาจรับความจริงได้
ตรอมตรมเพราะไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ ไม่อาจให้ใครแก้ได้นอกจากตน
อดทนได้ยากกับความจริงอันเป็นทุกข์ คอยเปลี่ยนแปลงเคล้าคลุกให้สับสน
เริ่มและจบที่สุดอยู่ในใจตน ทุกข์สุขหรือล่วงพ้นอยู่ที่ใจ
( เจิ้งซิน ) 27-28 ธันวาคม 2557
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “เย็นเพราะปลง”
ปล่อยอารมณ์ครอบงำจนขาดสติ โดนสะกิดขัดเคืองก็ลุกลามใหญ่
ง่ายพลุ่งพล่านหลงลืมตนกระแทกไป เสียทั้งตนได้ทุกข์ใจไม่คุ้มกัน
ยอมให้เป็นเย็นให้ลงนิ่งให้ได้ วางดีร้ายจึงสงบธรรมเช่นนั้น
ทุกข์เพราะยึดทาสความคิดรู้ให้ทัน สติแกร่งเมตตากันด้วยเข้าใจ
( ถงซิน ) 10-11 มกราคม 2558
พระโอวาทซ้อนพระโอวาท “นิ่งเพราะวาง”
ธรรมอันเป็นเช่นนั้นแต่เดิมมา เป็นธรรมดาที่จริงแท้แต่หนไหน
เดิมไม่มีคงไม่มีของของใคร หลงยึดตนติดทุกข์ใจลืมความจริง
ที่เห็นตั้งอยู่ชั่วคราว ต่างคงไม่เที่ยงสรรพสิ่ง
ไหนร้ายหรือดีแท้จริง เมื่อนิ่งจะเห็นเป็นไป