วันเสาร์ที่ ๒๖
ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๓๙ พุทธสถาน
ไท่อิน ดาวคะนอง
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
พุทธะนำบรรยากาศธรรมลงสู่โลก อริยะโบกธงนำขบวนฉลอง
ทั่วสถานล้วนญาณเดิมเราพี่น้อง สากลโลกโปรดประคองถ้วนคืนแดน
เราทั้งหลาย
พุทธะอริยะทั่วสากลโลก นำขบวนเสด็จแห่ง
พระมารดา ลงสู่สถาน กราบ
มารดา โดยพร้อมเพรียงแล้ว ยืนแยกเรียงรายมิต่อความ
ฮา ฮา
หยุด
หมื่นความคิดมากมายความเคยชิน พระพุทธะในกายสิ้นดั่งตักษัย
โพธิจิตรุดรู้เร่งแก้ไว สัตว์น้อยใหญ่ล้วนญาณเดียวกับมารดา
เราทั้งหลาย
หมื่นพระโพธิสัตว์ นำขบวนเสด็จ
องค์มารดา ลงสู่โลก พร้อมก้มกราบ
มารดาแล้ว กำชับท่านอย่าเอ็ดอึง
ฮา ฮา
หยุด
ท้าวเทพพรหมองค์อินทร์ผู้ยิ่งใหญ่ จตุทิศบริบาลในคนดียิ่ง
โลกทุกวันเสื่อมทรามอย่างแท้จริง บาลคนจริงกำราบคนผู้เลวทราม
เราทั้งหลาย
ท้าวจตุโลกบาล นำดาวหมู่ทั้งยี่สิบแปด
พร้อมเทพฝ่ายอสนี วายุ พยัคฆา
นาคา เป็นขบวนหน้า
องค์อนุตตรธรรมมารดา ลงสู่แดนโลกีย์ กราบเบื้องพระแท่น
องค์มารดาแล้ว ยืนแยกสองฝั่งมิต่อความ
ฮวา ฮวา
หยุด
แปดคุณธรรมเลือนหายไปกับตา วัชรสถานกลับถูกคนเฝ้าเหยียดหยาม
ญาณในตนไม่ใส่ใจคอยมองข้าม เทพหมู่เราคอยปรามอย่าหลงตน
เราทั้งหลาย
แปดวัชรญาณเทพ นำขบวนเสด็จ
องค์อนุตตรธรรมมารดา สู่แดนบูรพา ก้มกราบ
องค์มารดา ขอเมธีตั้งใจจริง
ฮวา ฮวา
หยุด
พระพฤฒาชราวัยหลังงอคด ชันษาลดลงมิได้เตือนหลานหลาน
แห่งตัวข้าอย่าจมปลักอดีตกาล ทักษิณาลัย เร่งหลานหลานศรัทธาจริง
เราทั้งหลาย
พระพฤฒาชันษาแห่งทักษิณาลัย
พร้อมนำ แปดเซียนทั้งสามชั้นมารอกราบ
องค์มารดา เราพาแปดเซียนกราบ
องค์มารดาแล้ว ถามหลานหลานเหนื่อยหรือเปล่า
ฮา ฮา
หยุด
จอมเทพไทแม้เป็นใหญ่ในชั้นฟ้า คนเทพผียุคสามมาภัยกวาดสิ้น
วินัยมีท่านศึกษาอย่าดูหมิ่น วินัยธรข้ากำราบผู้ไม่เกรง
เราทั้งหลาย
จอมเทพวินัยธร
กวัน จัง หลวี่ เอวี้ย ลงเตรียมรับ
องค์มารดา ลงสู่โลก กราบ
มารดาย้ำทุกท่านรักษากฎระเบียบจริง
ลงควบคุมอย่าวุ่นวายไร้สาระรับองค์พระด้วยศรัทธาอย่าลุ่มหลง
ทั้งจิตใจอย่าคลอนแคลนให้มั่นคงจะยืนยงอมตะได้เพียงบำเพ็ญ
มิต่อความ
ฮวา ฮวา
หยุด
องค์ประธานคุมสอบไปทั่วเหนือใต้ คุมผู้ได้ตั้งใจบำเพ็ญหนา
สอบถ้าผ่านเลื่อนขั้นสู่อริยา สามภูมิมาช่วยกันโปรดขึ้นนาวา
เราคือ
องค์ประธานคุมสอบสามภูมิ นำเสด็จ
องค์มารดา ลงสู่บูรพทิศ เคียมคัล
องค์มารดา ถามน้องพี่เกษมฤๅ
ในกาลนี้เภทภัยลงทำลายใครเป็นหยกมิมอดไปกับไฟผลาญ
ลงแรงจริงคือผู้มองเห็นไกลการณ์ปัจจุบันเริ่มวุ่นวายให้มั่นคง
ฮวา ฮวา
หยุด
ฝึกบำเพ็ญอย่าเกี่ยงงอนการทำงาน ร่วมมือกันย่อมลุล่วงได้เป็นผล
จิตสวยงามแฝงอยู่ในกายคน ดีมีจนอย่าแยกแบ่งให้ชุลมุน
เราคือ
อู้ฉันศิษย์พี่ รับเสด็จ
องค์มารดา ลงสู่โลก ก้มกราบ
องค์มารดา แล้วศิษย์พี่มิต่อความ
ฮา ฮา
หยุด
ไม่ลงแรงมีหรือได้มรรคผล ขาดอดทนแล้วจะทำไฉนหนา
คนมีแรงเร่งช่วยแรงอย่าบ่นว่า มีกำลังมาช่วยฟ้าอย่าลังเล
เราคือ
เม่าเหมิ่งศิษย์พี่ นำเสด็จ
องค์มารดา สู่โลกีย์ ก้มกราบ
องค์มารดา แล้วศิษย์พี่มิต่อความ
ฮวา ฮวา
หยุด
พระพุทธคุณดั่งอมฤตชะโลมแดน โพธิแม้นได้ตื่นแจ้งอย่านอนนิ่ง
สัตว์ทั่วฟ้าล้วนกรรมหนักจึงพลิกสิ่ง อนุศาสน์อย่าได้ทิ้งเหล่าเวไนย
เราคือ
พระโพธิสัตว์อนุศาสน์ นำเสด็จ
องค์อนุตตรธรรมมารดา ลงสู่โลก น้อมกราบ
องค์มารดา ถามน้องพี่เกษมฤๅ
ฮา ฮา
หยุด
มิเคยนึกเสียใจในภายหลัง ย้อนความยังยากบรรยายเป็นคำหนา
น้องพี่เรายุคขาวนี้จริงจังนา พลาดเวลาต้องเสียใจจนวายปราณ
เราทั้งหลาย
เต๋อฮว่าเซียนหมู่ เต๋อฮว่าเจินจวิน หลี่เอวี๋ยนเซียนจวิน ลงพร้อมเสด็จแห่ง
มารดาขอน้องพี่ตั้งใจ กราบ
องค์มารดา อย่าวอกแวกไปห่างไกล
ฮา ฮา
หยุด
ด้วยมหากรุณาธิคุณแห่งเบื้องบน ฟื้นญาณตนโดยเร็วไวอย่าเกียจคร้าน
ด้วยเวลาเร่งรัดดังเหตุการณ์ เร่งคืนบ้านสุขใจปารมิตา
เราทั้งหลาย
ไป๋สุ่ยเหล่าเหยริน นำพานักธรรมผู้สำเร็จไปด้วยกัน ตามเสด็จ
องค์มารดา จากนิพพานสู่แดนโลก กราบ
มารดาถามเมธีทุกท่านเป็นอย่างไร
ฮา ฮา
หยุด
มิรู้ถึงพิษสงแห่งความทุกข์ยาก แม้ทุกข์มากในโลกมิอาจเปรียบได้
หวังวอนคนทุกคนได้กลับใจ รู้ว่าผิดเร่งแก้ไขอย่าทำเมิน
เราคือ
กษิติครรภ์โพธิสัตว์ รับเสด็จ
องค์มารดา พร้อมด้วยพญายมทั้งสิบขุม ร่วมกราบ
องค์มารดา ขอเมธีสงบใจมิต่อความ
ฮา ฮา
หยุด
แม้ทุกข์ยากเท่าไรไม่บ่นว่า ขอศิษยาคืนกลับสู่แดนฟ้า
เจ้าทำผิดอาจารย์ช่วยแบกจงตามมา อย่าอ่อนล้าจากสาเหตุภายนอกตน
เราคือ
จงฮว๋าเซิ่งหมู่ มารับเสด็จ
องค์มารดาผู้เมตตา กราบ
มารดาถามศิษย์รักสุขหรือไร อาจารย์นี้มิต่อความ
ฮา ฮา
หยุด
เมื่อตั้งใจบำเพ็ญแล้วเสมอต้นปลาย อย่าให้ร้ายกันเองจะขื่นขม
ศิษย์เอ๋ยศิษย์อย่ามัวชอบคำชม ทุกข์ระทมจะเกิดแก่ศิษย์รักเอง
เราคือ
อรหันต์จี้กง นำเสด็จ
องค์มารดา ลงสู่โลก กราบ
มารดาถามศิษย์ข้าเหนื่อยหรือไม่กัน
ฮา ฮา
หยุด
ทะเลทุกข์คลื่นน้ำตาสะบัดซัด เดินทางลัดไยชอบแวะให้คลาดหลง
หรือท่านไม่มั่นใจทางสายตรง มัวพะวงดังคนจับปลาสองมือ
เราทั้งหลาย
เมี่ยวซั่นกวนอิน
พร้อมด้วย ผู่เสียนผูซ่า เหวินซูผูซ่า ลงรับเสด็จ
องค์มารดาผู้เมตตา กราบพระแท่น
องค์มารดา ถามเมธีสราญฤๅ
ฮา ฮา
หยุด
บัลลังก์บัวเก้าชั้น ณ
แดนสรวง ต้องไร้ห่วงพันธนาการดั่งคนเขลา
ขอเมธีอย่าเพิ่งเร่งดูเบา ก้าวเท้ายาวตามรอยเราอริยา
เราทั้งหลาย
ศาสดาทั้งห้า ลงรับเสด็จ
องค์มารดาแห่งดวงญาณ กราบ
มารดาขอเมธีสงบใจ
เอกธรรมไร้รูปลักษณ์แต่ก่อนมา คนค้นหาปรุงแต่งเสียยิ่งใหญ่
ประตูญาณทางตรงแฝงในกายหามิได้จากภายนอกความวุ่นวาย
ฮา ฮา
หยุด
กาลเคลื่อนคล้อยธรรมจักรได้พลิกหมุน เจริญคุณพระถุงย่ามสู่โลกหนา
ยุคแดงผ่านยุคขาวใกล้เวลา จงตั้งหน้าบำเพ็ญดังมังกรบิน
เราคือ
จินกงจู่ซือ นำเสด็จ
องค์มารดา ลงสู่โลก กราบ
มารดาถามศิษย์หลานทุกท่านเกษมฤๅ
เรามิขอกล่าวความให้ยาวเกิน
ฮา ฮา
หยุด
จากปัจฉิมสู่บูรพามารดาลง สู่โลกผงธุลีกราดดาษดื่นหนา
ท่านเมธีนับเป็นผู้มากวาสนา ภูมิธรรมปัญญาอย่าปล่อยเลย
เราทั้งสอง
อวิ๋นเป่า
เอ้อร์ถง ติดตาม
องค์มารดาผู้เมตตา ลงสู่โลก กราบ
องค์มารดา ขอทุกท่านตั้งใจยิ่งกว่าครั้งใด ยืนเป็นแนวให้งดงามรอมารดา
ลงกล่าวความ
ฮิ ฮิ
หยุด
เห็นลูกรักอยู่มากมายในสถาน นาวาอันผ่องพรรณกระจ่างศรี
โอ้ลูกแม่ล้วนต่างเป็นคนดี เรียกนทีให้รำลึกก่อนเป็นธาร
สงบใจอันใสเย็นฟังคำแม่ จิตแน่วแน่รวมกับแม่จะดีไหม
อย่าใช้หูแห่งกายปลอมฟังผ่านไป ให้ใช้ใจดวงเดียวเท่านั้นพอ
เรา
อนุตตรธรรมมารดา นำเหล่าพุทธะลงสู่โลกบูรพา
ถามลูกยาเป็นอย่างไรได้พบเจอ
ทุกทุกคนคงยืนกันจนเมื่อยแล้วให้ลูกแก้วพักสักครู่ค่อยต่อความ
ลูกสามคุณกราบแม่พักผ่อนเทอญ
เฮ้อ หยุด
ถวิลหาลูกน้อยใจแทบขาด ถูกอำนาจกิเลสพาจนญาณหมอง
แม้นแม่นี้อยากที่จะไปปกป้อง แต่ลูกลองใจยินยอมยากช่วยทัน
ในความหลังครั้งยังอยู่สุทธาสถาน เป็นดั่งบ้านไร้ทุกข์ไร้โศกศัลย์
เรียกลูกลงพัฒนาโลกกลับหลงควัน ทุกทุกวันมีแต่ตกต่ำลง
ใจเป็นแม่กระไรหรือปล่อยลูกหลง บัญชาส่งพุทธะช่วยเจ้านั้น
มีกี่คนที่จะไม่ดูหมิ่นกัน ยังยืนยันจะยอมหลงอีกต่อไป
เมื่อใจลูกตกต่ำนรกขยาย กว้างออกไปสุดประมาณกรรมเจ้านั้น
ขอลูกแม่เร่งตื่นฟื้นชีวัน กรรมอนันต์แม่นิรโทษให้ผู้บำเพ็ญ
หากบำเพ็ญจริงจังในยุคนี้ มรรคผลมีสามพันหกสี่หมื่นแปด
ขอลูกรักตั้งใจเป็นประการแรก แม่นี้ยอมประกันเจ้าคืนบ้านเรา
แค่เหยียบเท้าเจ็บถึงใจใครก็รู้ แม่เฝ้าดูก็เช่นกันนะลูกเอ๋ย
เจ้าลุ่มหลงเกียจคร้านจนชินเคย เจ้าละเลยโดยไม่รู้ภัยใกล้ตา
แปดทดสอบเป็นไปตามชะตาตน อย่าท้อบ่นให้ท้อแท้นะลูกรัก
ในยามคืนวันไหนได้ประจักษ์ เป็นเสาหลักแม่มอบบัวเป็นสีทอง
วงการธรรมยิ่งใหญ่ไร้อวี่หลิน ลูกจะกินความขมที่ป่วนท้อง
จงอดทนมารผยองปัญญาทอง จะคุ้มครองเจ้าลูกน้อยให้พ้นภัย
แม้คนไปโองการฟ้ายังคงอยู่ ให้เจ้ารู้คุณปัญญานำมาใช้
หูจงหนักอย่าได้คิดแปรใจ ไม่เช่นนั้นต้องรอไปอีกแสนนาน
บ้างตั้งตนเป็นอาจารย์กลับชาติมา บ้างตั้งตนพระศรีอาริย์เก็บกาลใหญ่
ใช้สัจธรรมพิจารณาค่อยค่อยไป จะเชื่อใครพินิจตรองมองให้ดี
กาลสืบทอดรุ่นสิบแปดได้ยุติ ใครอุตริแอบอ้างรับกรรมหนัก
แล้วสักวันลูกรักได้ประจักษ์ ให้ลูกรักศรัทธาตามอาวุโสไป
สายทองส่งสู่โลกเพียงหนึ่งเส้น มาเลือกเฟ้นพุทธบุตรกลับแดนสรวง
ขอลูกรู้จักปลงอย่าติดห่วง ก่อนกรรมทวงให้เร่งใช้อย่ารอรี
ใช้นามแห่งธรรมาสร้างชื่อเสียง ใช้หน้าที่ลำเลียงความสุขสม
ใช้ลาภยศพยุงธรรมยากชื่นชม จักระทมโดยยากแก้ถ่ายถอนทัน
เมื่อรู้ว่าตนผิดให้รีบแก้ อย่าแน่วแน่ต่อไปตาฟ้าเห็น
เมื่อทำผิดมิแก้ผิดจะยากเย็น จะลำเค็ญเมื่อสิ้นกายตัวนี้ไป
วงการธรรมภาคเหนือลูกแห่งแม่ คุกเข่ามาเชิญมานะลูกเอ๋ย
ทุกทุกคนมิเว้นคนใดเลย ลูกรักเอยเจรจาดีสามัคคีกัน
อภัยกันอย่าปล่อยเรื่องให้บานปลาย จนสุดท้ายอับจนใจจึงเฉลย
ลูกเอ๋ยลูกนิสัยใดเรียกความชินเคย อย่าละเลยขจัดทิ้งในเร็ววัน
ผู้นำมีเมตตาปรานีจิต ผู้น้อยติดตามไปก็ไม่หวั่น
มนุษยธรรมน้ำใจให้ครบครัน อย่าแบ่งกันด้วยเหตุแห่งอวิชชา ทราบไหม
วงการธรรมภาคใต้ให้เร่งรุด ขอจงหยุดคำนินทาอีกว่าร้าย
คนหนึ่งคนย่อมทำร้ายไม่เลือกได้ ย่อมสามารถส่งเสริมไปถึงแดนเดิม
จิตเมตตาใช่แสดงเพียงฉาบฉวย แม้สำรวยภูมิฐานเพียงเปลือกหนา
การขัดเกลาแท้จริงจึงมีค่า อย่าปล่อยผ่านเลยตาเพียงง่ายดาย
วงการธรรมตะวันออกแม่เชิญลูก จงไปปลูกรากฐานธรรมมั่นคงหนา
ให้ไปแก้สิ่งที่ผิดแต่ก่อนมา ให้พยายามต่อหน้าลับหลังเทียม
เมื่อวงการเล็กเล็กเจ้าปรองดอง เมื่อใหญ่โตต่างตำแหน่งครองมีขวากหนาม
ขอลูกแม่เจ้าจงเชื่อฟังคำ ทุกทุกยามระวังให้จงดี
ฝึกอ่อนน้อมฝึกกล้าหาญอีกเมตตา ฝึกจริยาเป็นหลักอย่าหน่ายหนี
สายธาราแท้จริงไม่คอยนาที ลูกฤดีต้องเข้มแข็งแลอาจอง
วงการธรรมตะวันตกแม่เชิญลูก ให้ไปผูกบุญสัมพันธ์ให้กว้างขวาง
ให้รู้ผ่อนรู้หนักบุกเบิกทาง เวลาว่างให้ศึกษาซึ่งธรรมา
อย่าปล่อยให้ร่างกายต้องเสื่อมทรุด เพราะลูกรุดไปช่วยคนพ้นเวียนว่าย
แม่ระทมหากลูกป่วยเจียนตาย แต่ไม่ได้ฐานบัวเอาไว้ครอง
อุทิศกายใจพลีวีรชน ไม่แบ่งยากดีมีจนนะลูกรัก
ไต่ภูผายิ่งสูงยิ่งยากหนัก ให้ลูกรักรู้จักตนอย่างแท้จริง
ลูกกราบแม่แล้วเชิญยืนที่เดิม
ลูกเอ๋ยลูกต่างก็แม่เป็นญาณเดียว ไยลูกเหลียวเลือกที่รักมักที่ชัง
ลูกเอ๋ยลูกสำนึกตนบนระวัง อย่าพลาดพลั้งดั่งที่แล้วเคยเป็นมา
เห็นลูกแม่น้ำตาร่วงเพราะเหตุใด ใครหนอใครเวียนว่ายวนหนักหนา
ขอลูกอย่าทำให้แม่ต้องผวา ลูกรักมาสู่อ้อมอกดีไหมเอย
ลูกฝันร้ายแล้วตื่นขึ้นเมื่อยามดึก ให้ลูกตรึกอย่าเสียเวลาไปเฉยเฉย
เมื่อลูกแม่ตื่นแล้วอย่าหลับอีกเลย โอ้ลูกเอ๋ยแม่กำสรวลน้ำตาริน
แม่รู้สึกอย่างไรเมื่อลูกเวียนว่าย แม่รู้สึกอย่างไรเมื่อลูกไม่เข้าใจแม่นี้
แม่รู้สึกอย่างไรเมื่อสั่งดรี ให้ออกเรือครานี้คงจบกัน
ลองนำใจความเป็นแม่มาลองคิด แม้ลูกผิดแม่มิเคยจะโมหันธ์
ขอเพียงลูกเร่งตื่นฟื้นให้ทัน ฝ่าปวงควันงานหลงฮว๋ามีลูกรวม
ในเฉียบพลันเห็นกิเลสวิ่งสู่จิต ขุ่นหมองติดลูกยังคงหนักแน่นไหม
หรือว่าปล่อยตามน้ำจมห่างไกล ลูกมิไยดีแม่หรืออย่างไรกัน
เมื่อห่างไกลพุทธสถานดังห่างแม่ ลูกจะแปรจิตใจไปอีกไหม
ลูกจะเหมือนคนหลับใหลนานเท่าใด ลูกจะใส่ใจคำแม่บ้างไหมเอย
ตอบแม่นี้เป็นประจักษ์สักหน่อยนิด ว่าลูกคิดบำเพ็ญถึงเบื้องฟ้า
ว่าลูกแม่จะคงเพียรอุตส่าห์ ว่าลูกรักจักศรัทธาจิตหนึ่งเดียว
ลูกหน้าที่ผู้ถ่ายทอดแทนเบื้องฟ้า ลูกตั้งใจฟังวาจาแห่งแม่นี้
พ่อเมตตาลูกกตัญญูคำนี้มี ลูกหน้าที่ยิ่งใหญ่นำประชา
ต้องมีความเมตตานิจศีล ดีมากน้อยล้วนไรริ้นคำอิจฉา
ความเจริญเกิดขึ้นใช้ปัญญา อย่ามัวหาสิ่งมายาแห่งบุคลากร
คำนี้ให้พิจารณาให้ถ้วนถี่ อย่าได้พลีเพราะใครประจบคำสอพลอ
จงกระทำตามกำลังอย่ารีรอ มิย่นย่อคืนฐานเดิมจะยังงาม
เป็นผู้บรรยายธรรมแทนฟ้าต้องฝึกฝน ลำบากทนอย่ามัวหลงไม่ศึกษา
วิทยาล้วนจากการเรียนรู้นา วันข้างหน้างานใหญ่ยิ่งยังมีมา
ต้องเรียนรู้เป็นผู้รู้สารพัด ต้องรู้จัดงานธรรมโลกให้ชัดหนา
เป็นปากเสียงแทนแม่องค์มารดา ให้ถ้วนหน้าเจ้าจงได้ความร่มเย็น
ผู้ดูแลนาวาเรือใหญ่น้อย เจ้านี้ลอยเรืออยู่กลางทะเลน้ำ
แม้หนาวเย็นหรือว่าจะมืดค่ำ จงครองตนนึกย้ำความอดทน
ตำแหน่งฟ้าจินเซียนผู้ตั้งใจ ส่งเสริมให้ถ้วนหน้าอย่าลำเอียง
เป็นหน้าตาเบื้องบนยากหลีกเลี่ยง ใครมาพบขอเต็มใจส่งเสริมเทอญ
ใจจะขาดเมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ลูกแม่มีฟังเข้าใจหรือไม่หนา
ขอลูกรักบำเพ็ญจริงจังนา ขอลูกยาสำเร็จกันโดยเร็ววัน
ใครที่ยืนไม่ไหวให้ถอยออก แม่ยังบอกอีกเล็กน้อยตั้งใจหนา
หกหมื่นปีเวียนว่ายไปใช่น้อยนา กระดูกตั้งเท่าภูผาตระหง่านยืน
ขอลูกรักอย่าประมาทการเดินทาง ทุกเยื้องย่างอย่ากลัวซึ่งขวากหนาม
ขอให้ลูกไปเฝ้าพยายาม กรรมติดตามจักมีผู้คอยช่วยเอย
ต้องรู้จักลูกแม่มีฟังเข้าใจหรือไม่หนา
ต้องรู้จักแสดงศรัทธาจากใจจริง หมั่นละทิ้งกิเลสนะลูกเอ๋ย
คำของแม่เจ้าอย่าปล่อยผ่านเลย โอ้ลูกเอ๋ยดั่งกมลแก้วจิตใจ
ลูกบางคนยังใหม่ไม่เข้าใจ โอ้ตรัยรัตน์จำได้ไหมลูกแม่เอ๋ย
จำไม่ได้ยากคืนฟ้านะลูกเอย แม่เฉลยคือสัญญาแม่ลูกกัน
ปณิธานสิบเป็นพื้นฐานครั้งเจอกัน ลูกปฏิบัติเป็นแม่นมั่นหรือไม่หนา
ตามรอยแห่งอาวุโสคนเบื้องหน้า ใช่งมงายเลอะเลือนบ้าอย่างเข้าใจ
ชีวิตคนสั้นนักเกิดแก่เจ็บ ตายแล้วจากร่างกายตนนี้หนา
แปดความทุกข์ต้องผ่านโชคชะตา แม้ยศถาสูงศักดิ์ยากหยุดเอย
ในวันนี้ลูกของแม่สร้างกุศล เหนื่อยยากจนกระเทือนถึงสังขาร
เวลานี้การทดสอบเข้าโรมรัน ก่อนคืนบ้านละมลทินให้จงดี
บางคนนั้นติดเสพติดจนยากแก้ เหล้าบุหรี่มึนเมาญาณแน่ลุ่มหลง
จงลดละแล้วเลิกผงาดองค์ อริยาคงกลับมาใกล้เพียงนัยน์ตา
ลูกเอ๋ยลูกว่าก็แล้วปลอบก็แล้ว โอ้ลูกแก้วชลเนตรกลายโลหิตหนา
ขอลูกรักกลับไปเคียงข้างมารดา ขอลูกยาใส่ใจคำไม่ทำเมิน
เมื่อโลกวุ่นใช้ปัญญาเข้ากำราบ ห่วงลูกอาจถูกอวิชชาพาให้หลง
ตั้งต้นใหม่หากพลาดพลั้งหรือล้มลง แม่ยังคงคอยลูกตลอดกาล
ในวันนี้พบหน้าลูกยังหวาดหวั่น ให้เท่าทันหมั่นรำลึกคืนกลับหนา
แล้วแม่นี้สุดที่จะเอ่ยคำลา โอ้ลูกยารักษาตนรักษาญาณ
ยากตัดใจลาจากลูกรักแม่ ให้หมั่นแก้เจริญปณิธานสร้างกุศล
แล้วแม่นี้คอยลูกอยู่เบื้องบน หวังสักคนคืนกลับพาพร้อมกัน
แล้วแม่นั้นพาพุทธะกลับแดนเดิม
เฮ้อ ถอย
พระนามของสิ่งศักดิ์องค์ต่างๆ
ในบทพระโอวาทเทียบเป็นภาษาจีน
พระอนุตตรธรรมมารดาหมิง หมิง ซั่ง ตี้
พุทธะอริยะทั่วสากลโลกจู เทียน เสิน เซิ่ง
หมื่นพระโพธิสัตว์อวั้น เซียน ผู ซ่า
ท้าวจตุโลกบาลซื่อ ต้า เทียน อวั๋ง
ดาวหมู่ทั้งยี่สิบแปดเอ้อ สือ ปา ซิ่ว
เทพฝ่ายอัสนีเหลย ปู้
วายุเฟิง ปู้
พยัคฆาหู่ ปู้
นาคาหลง ปู้
แปดวัชรญาณเทพปา ต้า จิน กัง
พระพฤฒาชันษาแห่งทักษิณาลัย หนัน จี๋ เหล่า เซียน อง
แปดเซียนทั้งสามชั้นซั่ง จง เซี่ย ปา เซียน
จอมเทพวินัยธร กวัน จัง หลวี่ เอวี้ย ซื่อ อุ้ย ฝ่า ลวี่ จู่
องค์ประธานคุมสอบสามภูมิซัน เทียน จู๋ เข่า
อู้ฉันศิษย์พี่อู้ ฉัน ซือ ซยง
เม่าเหมิ่งศิษย์พี่เม่า เหมิ่ง ซือ ซยง
พระโพธิสัตว์อนุศาสน์เจี้ยว ฮว่า ผู ซ่า
เต๋อฮว่าเซียนหมู่เต๋อ ฮว่า เซียน หมู่
เต๋อฮว่าเจินจวินเต๋อ ฮว่า เจิน จวิน
หลี่เอวี๋ยนเซียนจวินหลี่ เอวี๋ยน เซียน จวิน
ไป๋สุ่ยเหล่าเหยรินไป๋ สุ่ย เหล่า เหยริน
กษิติครรภ์โพธิสัตว์ตี้ จั้ง ผู ซ่า
จงฮว๋าเซิ่งหมู่จง ฮว๋า เซิ่ง หมู่
อรหันต์จี้กงจี้ กง หัว ฝอ
เมี่ยวซั่นกวนอินกวน อิน ผู ซ่า
ผู่เสียนผูซ่าผู่ เสียน ผู ซ่า
เหวินซูผูซ่าเหวิน ซู ผู ซ่า
ศาสดาทั้งห้าอู่ เจี้ยว เซิ่ง เหยิน
จินกงจู่ซือจิน กง จู่ ซือ
อวิ๋นเป่าเอ้อร์ถงอวิ๋น เป่า เอ้อร์ ถง
คำศัพท์ในบทพระโอวาท
องค์อนุตตรธรรมมารดา องค์มารดาผู้ให้กำเนิดฟ้าดิน
สรรพสิ่งในจักรวาลและ ธรรมญาณทั้งปวง
ตักษัย การสิ้นชีวิต,ตาย
บูรพา ทิศตะวันออก
เมธี นักปราชญ์
อมตะ ความไม่ตาย,พระนิพพาน
เคียมคัล ไหว้,คำนับ
อมฤต น้ำทิพย์
วายปราณ สิ้นชีวิต,ตาย
ปารมิตา ปรมิตตาหก หกวิถีทางคืนสู่พระนิพพานคือ
1.ทานบารมี 4.วิริยะบารมี
2.ศีลบารมี 5.สมาธิบารมี
3.ขันติบารมี 6.ปัญญาบารมี
นิพพาน ความดับกิเลส
และกองทุกข์
บัลลังก์บัวเก้าชั้น มรรคผลฐานบัว
3 ระดับ ระดับหนึ่งมี 3 ชั้น
รวมเป็นเก้าชั้น
พันธนาการ การจองจำ
เอกธรรม สัจธรรมที่เป็นหนึ่งเดียว
ปัจฉิม ทิศตะวันตก
ถวิล คิดถึง
สุทธาสถาน พรหมโลก
เป็นที่อยู่ของท่านผู้บริสุทธิ์ คือที่เกิดของ
พระอนาคามี
นิรโทษ ไม่มีโทษ
สามพันหกสี่หมื่นแปด สามพันหกตำแหน่งพระอริยะฐานะ สี่หมื่นแปดพัน ตำแหน่งเมธีฐานะ ที่เบื้องบนกำลังเปิดการสอบ
คัดเลือกผู้บำเพ็ญอยู่ในขณะนี้
แปดทดสอบ การทดสอบ 8
รูปแบบ คือ
1.การทดสอบภายใน
2.การทดสอบภายนอก
3.การทดสอบทางอารมณ์
4.การทดสอบแบบแปลกๆเช่น ล้มละลาย
หย่าร้าง ฯลฯ
5.การทดสอบแบบราบรื่น
6.การทดสอบแบบไม่ราบรื่น
7.การทดสอบแบบตาลปัตร
8.การทดสอบในวงการธรรม
อวี่หลิน พระนามของท่านธรรมอธิการ
หันเหล่าเฉียนเหยริน
แซ่สกุลหัน พระนามบน อวี่
พระนามล่าง หลิน
พระศรีอาริย์ พระศรีอาริยเมตไตรย พระนามของพระพุทธเจ้า
พระองค์หนึ่ง ซึ่งจะอุบัติขึ้นในภายหน้าหลังจาก
สิ้นศาสนาพระโคดมแล้ว
สัจธรรม ธรรมที่แท้จริง,หลักสัจจะ
รุ่นสิบแปด พระอาจารย์ พระอาจาริณี ซึ่งเป็นพระบรรพจารย์
สมัยที่ 18
ในทิศบูรพาแห่งสายธรรมนับตั้งแต่
โบราณกาลมายุคหลัง
อุตริ แปลกออกไป,นอกแบบ,นอกทาง
ประจักษ์ ชัดเจน,แจ่มแจ้ง,แน่นอน
กำศรวล โศกเศร้า,คร่ำครวญ,ร้องไห้
ดรี เรือ
โมหันธ์ ความมืดมนด้วยความหลง
งานหลงฮว๋า งานชุมนุมอริยะปราชญ์เมธีแห่งธรรมกาลยุคขาว
บนอนุตตรภูมิ
นิจศีล ศีลที่รักษาเป็นนิจได้แก่ศีลห้า,เป็นปกติเสมอไป
จินเซียน อริยะฐานะเบื้องบน
กมล บัว,ใจ
ตรัยรัตน์ หลักวิถีจิตญาณอันแท้จริงกล่าวคือ
เป็นสัจธรรมที่ได้รับ
ถ่ายทอดจากพระวิสุทธิอาจารย์ :
1.ญาณทวาร ประตูเกิดตาย
2.รหัสคาถา สัจจคาถาศักดิ์สิทธิ์
3.ลัญจกร ตราประทับพุทธะ
ปณิธานสิบ เป็นความตั้งใจจริงแท้
10 ประการ ที่ทุกคนได้กล่าว ตั้งก่อนรับธรรม
:
1.ข้าพเจ้าจะประคองรักษาด้วยศรัทธา
2.(ช) จะสำนึกขอขมาด้วยใจจริง
(ญ) จะบำเพ็ญด้วยใจจริง
3.หากเคลือบแฝงเสแสร้ง
4.ถดถอยไม่ก้าวหน้า
5.หลอกลวงลบล้างบรรพจารย์
6.ลบลู่นักธรรมอาวุโส
7.ไมรักษาพุทธระเบียบ
8.แพร่งพรายความลับสวรรค์
9.ปิดบังธรรมไว้มิให้ปรากฎ
10.(ช) ไม่ปฏิบัติธรรมตามควรแก่กำลัง
(ญ) ไม่บำเพ็ญธรรมด้วยศรัทธา
แปดความทุกข์ ทุกข์ที่มาจากเหตุ 8 ประการ คือ
1.ทุกข์จากการเกิด
2.ทุกข์จากการแก่
3.ทุกข์จากการเจ็บ
4.ทุกข์จากการตาย
5.ทุกข์จากความไม่สมหวังในสิ่งที่อยากได้
6.ทุกข์จากการพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นที่รัก
7.ทุกข์จากความเกลียดชัง ไม่อยาก
8.ทุกข์จากขันธ์ห้า รูป เวทนา สัญญา สังขาร
วิญญาณ
มลทิน ความมัวหมอง,ความไม่บริสุทธิ์
ชลเนตร น้ำตา
กำราบ ทำให้กลัว,ทำให้หลาบ
อวิชชา ความไม่รู้จริง,ความหลงอันเป็นเหตุให้ไม่รู้จริง